Մայիսի 12-ին Դիմիտրովի միջն. դպրոցի VII^Ա դասարանում տեղի  ունեցավ «Հիշում եմ և պահանջում»    խորագրով  դաս.  միջոցառում:  Միջոցառմանը   ներկայ   էին   դպրոցի տնօրինությունը  և  ուսուցիչներ:

Երեխաները շատ լավ մեկնաբանեցին Եղեռնի նվիրված հայ մեծերի ստեղծագործությունները

նաև ներկայացրեցին իրենց հեղինակած ստեղծագործությունները:  Դասը  ամխոխված   էր հետաքրքիր նյութերով, որոնք կրկին ու կրկին մեզ ուժ  տվեց լինել կանգուն և պահանջել մեզ արժանին:

   Կան  իրադարձություններ, որ  չեն   մոռացվում                                                       

   Եվ  որքան  հնանում  այդքան  դառնանում  են                                                      

Դարեր  գոյատևած   իր  Սուրբ  կրոնը   պահած   հայը  20-րդ  դար  հասավ  վաղվա  օրվա   հանդեպ    հավատով   և    հենց   20-րդ  դարի   սկզբում    էլ      կատարվեց    աշխարհում  ամենաանհեթեթն  ու  անմարդկայինը:               

Մարդուն  դատում  են  մեղքերի  համար,իսկ  հային  դատում  են  ազգ  լինելու  համար,  բայց  հայն  ապրում  է  ու  կապրի  հավատով,  կապրի  մեծ  հույսով,  որ  Աստծո  տված  այս  հողն  ու  ջուրը  մեկ  է   Աստծով  էլ  մեզ  է  հասնելու:

     Գալստյան   Անի

Ի՞ՆՉԻ   ՀԱՄԱՐ

Հայոց  աշխարհի 

Երկինքը   մթնեց

Սև  պատեց 

Չորս  դին  ,

Խեղճ  հայի  գլխին:

Կոտորվեց  մի  ազգ,

Մի  ողջ  ժողովուրդ

Դարձել  ենք  անտուն

Համայն  աշխարհում,

« Ի՞նչի   համար. միայն  նրա  ,

    որ  մենք  հայ ենք»:

Մեր  ու  մանուկ

Լացով   անցան,

Ճամփաները  աքսորի:

Հայր  ու  որդի

Փառքով  ընկան,

Կռվի  դաշտում  քաջարի:

Մանուկը  մորթվեց 

Դեռ աշխարհ  չեկած,

Ջահելը  զոհվեց

Դեռ  հայր  չդարձած,    

                                                                 « Ի՞նչի  համար…»                                                        

 Մի  բուռ ենք դարձել,  

  բայց բռունցք  ենք  դեռ

Հավատքի  տեղ  մասիսն  է  Հայոց

Բնավեր  դարձած 

                                                                      Հզոր  հայերի:                                                                       

                                                                                                                      Գրեյան Սոնա

Դիմիտրովի  միջնակարգ  դպրոցի  Մեծ  Եղեռնի  100-ամյա  տարելիցին  նվիրված  միջոցառումների  կիզակետը  դարձավ  ապրիլի  22-ին  տեղի  ունեցած  « Հիշում  եմ  և  պահանջում »  խորագրով   համադպրոցական  միջոցառումը:

Դպրոցի  դահլիճը  այդ  օրը  հիշատակի  և  վերածննդի   յուրահատուկ    թատերաբեմ  էր  դարձել: Գեղեցիկ  բանաստեղծական   խոսքով , երգով, պարով  հնչում  էր   կոչ   ազատվել  լաց  ու  կոծի  ծանր  զգացումից,  մնալ  մեր  վեհ  հպարտության  ու  վսեմ  արհամարանքի  հետ,  խարանել  վարանողների  լռության   պղծաճակատը:

Լեփ-լեցուն   դահլիճը  դարձել  էր  համակ  հուզում  և  ուշադրություն :

« Ժամանակը    վիշտն  ու  ցավը  չի  սփոփում,  հակառակը ,  ժամանակի  հետ  դու  ավելի  խելացի  ես  դառնում  և  հասկանում  վշտի  բովանդակությունը: Այսօր  այս   աշակերտները     ապացուցեցին,  որ  հասկանում  են  այդ   բովանդակությունը  և  շարունակելու  են  հայի  դարավոր  պայքարը: Միջոցառումը  հասավ  իր  նպատակին.կոչ  անելով  ապրողներին  վերականգնել    ոտնահարված  իրավունքները,պահանջել  արդարություն և  ճանաչում», - եզրափակիչ  իր  ելույթում  նշեց  դպրոցի  տնօրեն՝պարոն  Հ. Մկրտչյանը:

Միջոցառումը   հագեցած  էր  գեղեցիկ   երգերի  ելևէջներով  և  յուրահատուկ   բեմական  ձևավորումով, որը  արվել  էր  սեփական  միջոցներով:  Ներկայացված   էին   հուշատախտակներ  ցեղասպանության  զոհերի  մասին:

Նաև  հանդիսատեսի  ուշադրությանը  ուշադրությանը  ներկայացվեց  Արևմտյան  Հայաստանի  հողը,  ականատեսի  հուշերը:

Միջոցառումը    ավարտվեց     վերածննդի  « Քոչարի »    պարով,   որը   ներկայացրին    բոլոր      50  մասանակիցները: